Ik
loop het Kruidvat in om een paar boodschappen te doen. Nu ik er toch ben, loop
ik even naar het schap van de tandpasta om te kijken of mijn favoriete merk toevallig
in de aanbieding is. Er hangt een bordje bij, dus het lijkt erop dat dat het
geval is. Fijn, denk ik nog. Maar op het bordje staat iets heel anders: als ik
2 tubes van mijn tandpasta koop, dan krijg ik 500 gram schepsnoep gratis.
Pardon?! Een halve kilo snoep gratis bij twee tubes tandpasta? Dit is wel een
heel omgekeerde wereld. En wat idioot, dat zo’n tandpastamerk het goed vindt om
geassocieerd te worden met snoep. Ik kijk even of ik het echt wel goed heb
gezien. Dan lees ik dat deze aanbieding geldt voor heel veel verschillende producten,
als je er maar twee van koopt. Diverse merken zijn betrokken bij deze actie.
Bij de
kassa staat een meneer af te rekenen. Hij heeft twee actie producten gekocht en
hij heeft ook snoep geschept. “Het is nog geen 500 gram hoor”, zegt de caissière,
”u mag er nog wat bij doen.” De man zegt dat dat niet hoeft.
500
gram snoep. Ik blijf er die hele week nog over nadenken. Als je zoveel snoep
krijgt, wat doe je er dan mee? Dan gaat het in veel gevallen denk ik ook echt
op. Ik denk dat er mensen zijn die net als ik het zó stuitend vinden dat er
zulke grote hoeveelheden snoep worden uitgedeeld dat ze het weigeren. En ik
denk dat er heel veel mensen zijn die het met open armen ontvangen. En ja, daar
zijn vast ook heel veel kinderen en tieners bij. 500 gram snoep komt overeen
met zo’n 2000 calorieën. Dat is een dagvoeding.
Kort
daarna lees ik in een bijlage van De Volkskrant een artikel over afvalgadgets.
Dat er steeds meer handige hulpmiddeltjes en apps komen die ervoor zorgen dat
mensen bewuster eten en minder eten. Het gaat over een trilvork. Een vork die
gaat trillen als je te snel eet. Dit om het bewustzijn van de etende mens te
verhogen. Er bestaan ook weegschaaltjes die je onder je bord kan zetten en die
monitoren ook hoe snel je bord leger raakt. Er gaat een lampje branden aan de
rand van het bord als je weer een hap mag nemen. Er wordt ook een voorbeeld
genoemd dat ik vaak op het spreekuur gebruik: hoe makkelijk het is om 1 kilo
druiven als sap op te drinken en hoe lang het duurt en hoe vullend het is om 1
kilo druiven één voor één langzaam op te eten. Ook is er onderzoek gedaan naar
de kleur van chips. Als je bijvoorbeeld Pringles eet en elk 5de
chipje is rood, dan ben je je meer bewust: alweer 5 opgegeten.
Aan de
ene kant is er dus die industrie die zó verleidt dat het bijna niet te weerstaan
is. VIJFHONDERD GRAM SNOEP!!! GRATIS!!! En aan de andere kant de wetenschappers
die alsmaar proberen om het makkelijker te maken ons eetgedrag te veranderen. Het
is een rare wereld.
