Ik zou die dag koken, want ik was het eerst thuis. En koken is niet iets wat ik graag doe. Het is meer iets wat gewoon moet gebeuren. Bij gebrek aan ideeën ging ik eens bladeren in de Allerhande, het maandblad met recepten van Albert Heijn. Ik kwam een recept tegen met snijbiet en dat was juist de groente die we nog in de koelkast hadden liggen. Dat lijkt belachelijk toevallig, maar dat is niet helemaal zo. Wij hebben namelijk een abonnement op de Odin groente- en fruittas. Dat is een tas die we elke week ophalen in de biologische winkel en die een mix van verschillende groente en fruitsoorten bevat van het seizoen en uit de streek. Het fijne is dat je niet elke dag zelf hoeft te bedenken wat je gaat eten omdat je dus vanzelf al groenten in huis hebt door die tas. Het is alleen de vraag wat je ermee gaat maken. In welk gerecht je ze verwerkt en welke bereidingswijze je daarbij gebruikt. Het dwingt je dus tot creativiteit en soms ook het uitproberen van groentes die minder gangbaar zijn.
Natuurlijk is Allerhande een blad wat elke maand juist recepten van het seizoen bevat zodat mensen dit in de winkel gaan kopen om het klaar te maken op het moment dat het blad uitkomt. Dus zo toevallig was dat recept met snijbiet niet. Het gerecht in Allerhande was een frittata, een soort omelet dus met de snijbiet, aangevuld met groene asperges en geitenkaas. Ik besloot het gerecht te gaan maken met een twist: geen frittata, maar een hartige taart met dezelfde ingrediënten. Maar ik wilde er nog wel wat naast maken, want alleen hartige taart als avondeten vond ik te weinig.
Er lag nóg een kooktijdschrift op de stapel (mijn vriend houdt overduidelijk wel erg van koken) en dat was Foodies. Op het voorblad zag ik al een heerlijk gerecht staan: linzensalade met wortel, gerookte zalm, tuinkers en een salsa verde van koriander. Maar er stond ook op het voorblad ‘nieuwe smaken, fijne winterkost’. Bijzonder dacht ik nog, die mensen van Foodies kijken dus wel vooruit naar het komende seizoen. Net als in de mode; (daarmee houd ik me veel liever bezig dan met koken) de juli nummers van Vogue en Harper’s Bazaar waren tenslotte ook al deels gevuld met najaar-wintermode en die lagen half juni al in de winkels. En eigenlijk was het dan wel leuk om een zomergerecht van het seizoen te maken in combinatie met een wintergerecht. Net als in de mode- en kledingwinkels van nu: er zijn nog enkele zomerstukken in de rekken, maar die maken alweer plaats voor alle nieuwe herfst- en wintermode.
Maar mijn gedachtegang klopte niet. Het bleek te gaan om de januari uitgave. Het was dus al 7 maanden oud en lag nog altijd bij ons op de keukentafel. Jammer! Maar het idee stond me wel aan en de gerechten pasten prima bij elkaar. Dus dat was wat we aten.
