‘Wil
je een kopje koffie?’ Ik ben op huisbezoek bij een 92-jarige dame. Zij woont nog
in haar eigen huis waar ze al ruim 40 jaar woont, vertelt ze me later. Ik ben
bij haar omdat de huisarts dat gevraagd heeft. Ze is de laatste maanden afgevallen.
Zelf zegt ze dat ze niet weet hoe het komt.
Eigenlijk
zeg ik meestal nee op de vraag of ik koffie wil. Het kost vaak veel tijd en die
tijd gebruik ik liever voor het gesprek met de cliënt. Maar ze zegt dat ze het
al helemaal klaar heeft gezet: ‘ik hoef het apparaat alleen nog maar aan te
zetten.’ Dan is het prima, dus ze gaat het aan zetten komt meteen weer bij mij
in de kamer zitten.
We
praten over wat ze gewend is om te eten. Ze vertelt dat ze helemaal geen
problemen heeft met haar eetlust. Ze eet heel goed. Waarom ze afvalt, weet ze
niet. Dan zegt vraagt ze of ik in de keuken mee de koffie kom inschenken. ‘Wat
wil je in je koffie?’ Ik zeg dat ik graag melk gebruik en ze zet het al voor me
klaar. Voor mij is dit ook een mooi moment om te vragen of ik even in haar
koelkast mag kijken. Dat zegt mij namelijk welke producten ze gewend is te
gebruiken, of ze het eten goed op kan eten voordat het over de datum gaat, hoe
goed de koelkast gevuld is en wat voor drinken ze gebruikt.
De
koffie blijkt niet klaar te zijn. ‘O jee, ik ben vergeten water erin te doen.’
Dat doet ze alsnog en we gaan weer terug naar de kamer. Daar vraag ik wat over
de spullen die ik in de koelkast zag. Hoe vaak gebruikt ze de vla? Hoeveel
plakjes kaas doet ze op 1 sneetje brood? Hoe vaak eet ze een ei? Dan wil ze
weer terug naar de keuken om de koffie in te schenken. ‘Ga je mee?’ en opnieuw:
‘wat wil je in je koffie?’ In de keuken zien we nu dat er alleen maar heet water
in de pot zit. Ze had het dus helemaal niet klaargezet. Er zat geen filter en
geen koffie in het apparaat. Ik help haar om het alsnog te doen. Vlak voordat
we terug gaan naar de woonkamer vraagt ze weer: ‘wat wil je in je koffie?’ Ik
zeg voor de derde keer dat ik melk gebruik en dat we dat ook al hadden klaargezet.
Inmiddels
is mij wel duidelijk waardoor mevrouw afvalt. Ze is heel vergeetachtig. Ik heb
in haar koelkast gezien dat ze maaltijden heeft van een maaltijdservice, maar de
andere maaltijden moet ze zelf verzorgen. Ze zal misschien het ontbijt of de
lunch niet vergeten, maar drinken en tussendoortjes vast en zeker wel. Ook zal
ze er niet aan denken een eitje te koken of bakken, een bolletje, krentenbol,
pannenkoek of croissantje te kiezen.
Ik kom
dit soort problematiek steeds vaker tegen: kwetsbare ouderen. Tijdig signaleren
en hulp inschakelen is hierbij cruciaal. Bij deze dame was dat gelukkig zo.
*********************************************
Vind je het leuk om mijn blogs te lezen? Deel ze met collega's en vrienden op Social media!
