“Kijkend
naar mijn baby- en kinderfoto’s, ontdekte ik dat er bijna geen foto’s waren zónder
dat ik iets te eten in mijn hand had. Het waren altijd foto’s aan tafel. Of foto’s
van mij terwijl ik bijvoorbeeld een koekje in mijn hand had. Dat was zo’n eyeopener voor me.” Op het spreekuur
praat ik met een cliënt die inmiddels haar vierde afspraak bij mij heeft. Ze
komt om af te vallen en het gaat geweldig goed. Ze is al 15 kg afgevallen. Maar
zij en ik weten dat het afvallen niet alleen draait om minder eten. Dat kan ze
zelf ook wel. Tijdens onze gesprekken hebben we het over eetgedrag,
eetgewoonten, automatismen, omgeving, leefstijl.
Wat ze
doet is overigens niet makkelijk. En niet alle cliënten kunnen dit: anders naar
jezelf kijken, patronen ontdekken, oorzaken vinden die leid(d)en tot (over)eten.
Ze doet dat op allerlei gebieden. Zo ontdekte ze dat bijna alles om eten
draaide in haar gezin en familie. “En we hebben inderdaad ook allemaal
overgewicht” voegt ze eraan toe. “Gezelligheid draait om eten. Als we iets
samen doen of afspreken, is er altijd eten bij. En eigenlijk ook altijd teveel
eten.” Dit zijn belangrijke ontdekkingen. Omdat het iets zegt over mogelijke
valkuilen voor de toekomst. Nu is ze enorm gedreven en gefocust op afvallen,
maar dat afvallen heeft ze eerder gedaan. Succesvol ook. Maar het bereikte
gewicht vasthouden, dat lukte haar niet. Dus dit is haar zoveelste poging.
Wat ze
wil bereiken is een gezonder gewicht. Maar het daarna ook kunnen vasthouden.
Dat valt niet mee als je omgeving (in dit geval: je familie) altijd met eten
omringd is. Als zij op bezoek komen en je zet niet ‘genoeg’ op tafel voor ze,
dan voel je je daar misschien bezwaard over. Want hoe komt dat over? Vind je ze
niet belangrijk genoeg? Gun je ze niets? Ben je krenterig? Als ze er dan eenmaal zijn, denk ik: had ik niet tóch... En andersom is het
ook lastig. Want als je bij hen bent, en er staat van alles voor je wat je heel
lekker vindt, ga dan maar eens nee zeggen. Iedereen om je heen zit wél lekker
te eten.
En we
gaan nog een stap verder. Want haar kindertijd en jeugd mag dan nu helder zijn
voor haar, maar zelf wil ze ook graag kinderen. En die wil ze niet een zelfde
toekomst meegeven: altijd te zwaar zijn, altijd bezig met gewicht, afvallen,
lijnen. “Ik realiseer me eigenlijk nu pas hoe groot de impact is van het gedrag
van mijn ouders en familie. Niet dat ik ze alles in de schoenen wil schuiven
nu. Ik heb er natuurlijk zelf ook een grote hand in gehad, maar toch bedenk ik
me dat het heel belangrijk is dat ik het zelf nu goed doe.” Daar heeft ze een
punt. Kinderen leren door te kijken naar hun ouders en hen na te doen. Door
zelf het goede voorbeeld te geven, wordt gezond eten voor hen normaal en is het
geen opgave. Dat worden vast hele andere babyfoto’s.
