De eerste keer dat ik kreeft at, was in 2008 tijdens een eersteklas vlucht van Los Angeles naar New York. Ik herinner me het goed omdat ik het een ongekende luxe vond om eersteklas te vliegen en om dan ook nog eens kreeft te eten te krijgen, dat was helemaal geweldig. Sindsdien ben ik nog vaak naar de Verenigde Staten geweest (maar nooit meer eersteklas gevlogen) en heb ik nog vaak kreeft gegeten.
Hoewel ik het eten van kreeft nog steeds als een enorme luxe beschouw, is het dat in Amerika helemaal niet zo. Met name in kustplaatsen is kreeft heel gangbaar om te eten en ook heel betaalbaar. Hoe kan dat? De meeste vissoorten die wij eten zijn schaars, hebben te maken met overbevissing, de hoeveelheden die gevangen mogen worden zijn aan banden gelegd. Er wordt ook steeds minder van gevangen. Bij kreeft is dat het tegenovergestelde. In Maine, waar kreeft wordt gevangen, is de vangst enorm gestegen. In de late jaren van 1800 werd zo’n 8 miljoen kilo kreeft gevangen. In 2000 was dat 26 miljoen kilo en in 2013 was dat ruim 56 miljoen kilo. Dat komt neer op 100 miljoen kreeften per jaar.
In tegenstelling tot mijn eerste keer kreeft eten, gaat in kustplaatsen het eten van kreeft niet gepaard met dikke katoenen servetten en porseleinen borden. Vaak zijn het simpele strandtentjes, soms alleen met een houten overkapping, wankele bankjes. Ze heten heel toepasselijk Lobster Shack of Crab Shack. Er staan ketchup, hotsauce en rollen keukenpapier op tafel om de handen aan af te vegen. Het eten komt in plastic mandjes, op vetvrij papier of in een emmertje op tafel. Heel simpel, casual en óverheerlijk. De mensen die er eten dragen hemdjes, shorts en flipflops. Niets bijzonders. Het ultieme vakantiegevoel met het ultieme vakantie eten.
Kreeft is ook nog eens heel gezond om te eten: het bevat nauwelijks vet of cholesterol. En het fijne is, hoe je het ook bestelt; helemaal heel, in stukjes of op een broodje, het blijft heel naturel. Het wordt niet gedrenkt in sauzen, vettigheid of olie. Wat je eet is puur kreeft. Het enige wat bij een vegetariër (zoals ik) nog weleens wringt is dat als je een kreeftenrestaurant in gaat dat je dan als het ware zelf degene bent die de kreeft doodt: de kreeft is speciaal voor jou gekookt.
Hoewel kreeft dus voor mij betekent dat ik op vakantie ben in een zonnige kustplaats, vind ik het toch jammer dat het in Nederland niet zo gangbaar is om krab, kreeft, schaal-en schelpdieren te eten die recht uit de zee op je bord belanden zónder al teveel poespas. In zowel ambiance als in simpelheid van een gerecht. In Amerika is kreeft een delicatesse die iedereen zich kan veroorloven. In Nederland is dat denk ik de haring of de mossel. Beiden ook heel gezond, goed verkrijgbaar en simpel. Staat tóch iets minder glamorous op je bord.
