Ik lees een artikel in The New York Times dat gaat over tijd en eten. En dat een tijdslimiet die wordt gesteld aan wanneer er gegeten mag worden, kan helpen bij regulatie van het lichaamsgewicht. Het onderzoek dat is gedaan is tot nu toe alleen bij muizen gedaan. Maar toch is het een interessant verhaal.
In een studie die in 2012 werd gedaan, werden 2 groepen muizen gevormd. Beiden kregen hetzelfde voedsel, namelijk een voeding met veel vet. De ene groep kreeg toegang tot dit voedsel wanneer ze maar wilden. De andere groep was alleen toegestaan te eten gedurende 8 uur. De muizen die mochten eten wanneer ze wilden werden dik, ongezond en ontwikkelden symptomen van diabetes. Maar de muizen die maar 8 uur per dag ditzelfde vette voedsel mochten eten kwamen maar een klein beetje aan in gewicht en kregen geen gezondheidsklachten.
In het nieuwe onderzoek werden de muizen in 4 groepen verdeeld. Groep 1 kreeg voeding met veel vet, groep 2 kreeg voeding met veel vet en vruchtensuiker, groep 3 kreeg voeding met veel vet en gewone suiker, groep 4 kreeg normaal muizenvoedsel. Sommige muizen mochten eten wanneer ze wilden, andere muizen mochten eten in een tijdsperiode van 9, 12 of 15 uur. De calorie inname van alle muizen was hetzelfde.
Gedurende 38 weken mochten sommige muizen in de groepen met de tijdslimiet smokkelen in de weekenden; zij mochten dan toch buiten de tijdslimiet eten. En een aantal muizen die in de groep zaten die de hele dag mochten eten, werden halverwege overgeplaatst naar een groep met tijdslimiet.
Aan het einde van het onderzoek waren de muizen die de hele dag mochten eten obees geworden en vertoonden ze metabole ziekten (afwijkingen in bloeddruk, bloedsuiker, cholesterol). Maar de muizen die 9 of 12 uur per dag mochten eten bleven gezond en slank. Zelfs als ze in het weekend mochten smokkelen. Bovendien waren de muizen die halverwege het onderzoek van de hele dag eten naar een groep met tijdslimiet waren verplaatst, een deel van hun aangekomen gewicht weer kwijtgeraakt.
De tijdslimiet voorkomt dus niet alleen obesitas, maar kan het ook weer terugdraaien, was de conclusie van de onderzoeker. En dat was verrassend om te ontdekken. De muizen die gewoon muizenvoer aten met een tijdslimiet hadden ook minder lichaamsvet dan de muizen die de hele dag mochten eten.
Hoe dit precies werkt, is voor de onderzoekers ook nog onduidelijk. Zij denken dat het te maken heeft met de biologische klok. Die heeft minder te maken met licht en donker, maar meer met de tijden waarop we onze maaltijden eten.
Als de resultaten van dit onderzoek ook bij mensen werken, zou je deze methode dus kunnen toepassen: je eetmomenten aanpassen aan een tijdslimiet van 12 uur. De tijd gaat dan in wanneer je ’s morgens je eerste calorieën inneemt: je ontbijt, of je eerste kopje koffie met melk of suiker.
