donderdag 8 mei 2014

(im)perfectie


Op mijn spreekuur komt een mevrouw die een iets te hoog cholesterolgehalte heeft, een iets te hoge bloeddruk en net een paar kilo teveel gewicht. Door aanpassingen te maken in haar eetpatroon: minder kaas, minder drop, bewuster omgaan met eten en tussendoortjes, lukt het haar om al deze waarden te verbeteren. Wat ze ook op haar doelenlijstje heeft staan, is meer bewegen en sporten. En juist dat laatste, dat komt niet zo van de grond. Dat komt doordat zij had bedacht dat ze elke dag wel kon hardlopen. Vroeger had ze dat ook een tijdje gedaan en daarom wilde ze het wel weer gaan doen. Ze zag er veel voordelen van: je kunt meteen beginnen als je je voordeur uitstapt, je kan het doen op elk moment dat je zelf kiest, het is fijn omdat het in de buitenlucht is. Je zou zeggen dat het haar wel zou lukken.

Maar doordat zij had bedacht dat ze dit elke dag, of tenminste 5 dagen per week zou moeten gaan, lukte het niet. En dan bedoel ik ook helemaal niet. Omdat zij niet letterlijk elke dag kon lopen (geen zin, geen tijd, te moe, te druk… noem maar op), ging ze uiteindelijk helemaal niet. En maandenlang kwam ze op het spreekuur en zei ze tegen me dat het weer niet was gelukt. Het veranderen van haar eetgewoonten was haar makkelijker afgegaan dan structureel sporten. Als het niet perfect ging zoals ze had bedacht, dan ging het helemaal niet.



Ook met het veranderen van eetgewoonten zie ik mensen hun eetgedrag die altijd beoordelen in goed of fout. Als het goed gaat (ook weer naar hun zelf bedachte maatstaven) dan gaat het goed, kunnen ze het volhouden en hebben ze succes. Maar als het dan fout gaat, dan voelt het echt als fout en als falen. Dan gaat het compleet mis. Ze geven het op, stoppen ermee en geloven ook niet dat ze het weer goed kunnen doen. Ze hebben het gevoel dat het verpest is, dat het nu toch geen zin meer heeft, dat het toch niet meer gaat lukken. Dit is voor volhouden, het bereiken en behouden van hun doel natuurlijk funest.


Ik vind het heel jammer, die alles of niets mentaliteit. Want wanneer kun je nu iets perfect doen? En waarom zou je dat willen? Om je gezondheid te verbeteren en om zo gezond mogelijk te blijven, is het goed om bewust te eten. Niet om het perfect te doen, of om nooit meer iets te snoepen. En wie bepaalt eigenlijk wanneer het mislukt is? Dat bepaal je zelf! Als je de lat veel te hoog legt, kun je nooit aan je eigen eisen voldoen en dan faal je bijna altijd. Dat is niet leuk, zorgt voor teleurstelling, mismoedigheid, neerslachtigheid en minder zelfvertrouwen.

Door haalbare doelen te stellen, maak je het leuker voor jezelf: het is beter vol te houden, je bent succesvol, je zelfvertrouwen groeit en je doet goed voor je gezondheid. Voor nu en de toekomst.