Werklunch

Leuk, al die adviezen over meer groenten eten, maar er zijn behoorlijk wat drempels en obstakels te overwinnen bij het toepassen van die adviezen in het dagelijks leven. Er komt heel wat moed en durf kijken bij gezonder eten. Bijvoorbeeld op je werk.

Mijn cliënt heeft overgewicht en wil gezonder eten. Ze vertelt hoeveel ze heeft moeten overwinnen om de adviezen die ik haar gaf daadwerkelijk in de praktijk toe te passen. Een voorbeeld van dingen die ze niet durfde: salades bij de lunch of gezonde snacks zoals wortel en komkommer eten op haar werk. 

Voor mij is dat echt goed om terug te horen. Ik verkeer meestal in het soort omgeving waarin dat heel normaal en geaccepteerd is. Iedereen om mij heen zit in lunchpauzes rauwkost, salades en groentes te eten. Ik denk er soms te weinig bij na dat andere mensen wel een omringd zouden kunnen zijn door collega’s die honend zitten te kijken naar wat er allemaal uit trommeltjes en zakjes wordt gehaald.

Hoe pak je dat aan, je eetgewoonten veranderen als je niet thuis bent in je veilige omgeving? Als je bang bent uitgelachen of veroordeeld te worden omdat je dingen anders doet dan collega’s of vrienden?

-        Begin met groenten eten op je brood, dan springt het niet meteen in het oog. Doe rauwkost tussen je vertrouwde boterham met kaas. Rauwkost kan zijn sla, tomaat, komkommer, maar ook reepjes paprika, geraspte wortel, kiemgroenten, alfalfa, plakjes radijs, avocado en rode biet zijn lekker en zorgen voor kleur en variatie.

-        Smeer groentespread op je brood. We kennen allemaal de ouderwetse sandwichspread (die overigens prima is) maar er zijn steeds meer groentespreads bij gekomen. Denk aan een spread met pompoen, spinazie, erwten, rode biet, wortel, etc.

-        Een andere variant van plantaardig broodbeleg is humus (kikkererwtenpasta) die bestaat ook in veel verschillende smaken.

-        Heb je al deze stappen al gezet? Dan ben je klaar voor snoeptomaatjes, snackpaprika, worteltjes of een complete salade bij de lunch of als tussendoortje.

Als je gezonder gaat eten en je durft die stap te zetten, dan zal je merken dat je ook voor anderen de mogelijkheid biedt dit te gaan doen. Natuurlijk zijn er meer mensen die het heus wel willen, maar ook niet durven. Wees de trailblazer op jouw werkplek!

Bedenk je ook dat mensen vaak heel erg met zichzelf bezig zijn en niet zo met anderen. Misschien zien ze niet eens wat jij aan het eten bent omdat ze het druk hebben met hoe ze zelf overkomen of bezig zijn met hun smartphone.

Een mooie uitspraak van Mark Twain is: ”I’ve had a lot of worries in my life, most of which never happened”

En als je het toch nog niet aandurft, begin dat onderweg. Eet snoeptomaatjes op weg naar huis in plaats van candybars en dropjes in je auto. 

Het komt er op neer dat als je je (eet)gewoonten wilt veranderen, dat daar nogal wat doorzettingsvermogen, moed en durf voor nodig is. En dat het lang niet altijd gaat om besluiten die je zelf neemt, maar dat je ook afhankelijk bent van medewerking, welwillendheid en steun van je directe omgeving: gezin, collega’s, familie en vrienden. Betrek ze bij je plannen en laat hen je steun zijn.

Nee

“Overdag gaat het wel goed, maar ’s avonds ga ik echt in de fout.” Ik hoor dit heel vaak op het spreekuur. Ook het einde van de middag, een uurtje voor het avond eten, is een berucht moment. Hoe komt het, dat het overdag zo goed lukt om je aan je voornemens en afspraken te houden als het gaat om eten, maar dat dat later op de dag niet meer lukt?

1. Overdag ben je bezig, heb je vaste eetmomenten, is er een duidelijke structuur. Met name door de weeks is dit zo. In het weekend merken alweer meer mensen dat het lastig is om structuur en regelmaat in hun eetpatroon te houden. Vaste eetmomenten helpen om minder te snacken en te snaaien.
2. Hoe vaak kan een mens nee zeggen op een dag?! Als je de hele tijd bezig bent met eten afslaan (de snoeppot op het werk waar je de hele dag tegenaan kijkt of op z’n minst acht keer langsloopt, de traktatie van een collega, alle verleidingen op het station onderweg naar huis, de blokjes kaas die in de supermarkt staan om te proeven: overal om ons heen is eten), kun je je voorstellen dat je aan het einde van de dag zwicht als je al minstens 30 keer nee tegen jezelf hebt gezegd. Beperk het aantal momenten dat je in aanraking komt met verleidingen. Zet de snoeppot op het werk in een  dichte kast, sla het koffie momentje een keer over als er getrakteerd wordt of neem zelf een stuk fruit mee, neem de tunnel onder het station in plaats van door de stationshal te lopen, ga geen boodschappen doen als je honger hebt, haal minder verleidingen in huis.
3. Het aantal keer dat je nee kunt zeggen wordt ook beïnvloed door je energieniveau. Het is niet voor niets dat het vaker in de avond misgaat dan overdag, dan ben je namelijk ook moe. Ga op tijd naar bed. Eet nog wat fruit of yoghurt als je trek hebt in de avond. Blijf niet bankhangen en lusteloos voor de tv (of een ander beeldscherm) zitten, maar zorg dat je uitgerust bent.
4. Je gemoedstoestand speelt ook een rol bij nee zeggen. Stress, spanningen, onrust zijn vaak aanleidingen om meer te gaan eten. Bedenk wat ervoor nodig is om de stress te reduceren. Dat kan betekenen een andere agendaplanning op je werk, meer rust inbouwen op je werkplek, betere balans zoeken tussen werk en privé, anderen meer om hulp vragen, een klankbord voor je zorgen vinden, voldoende tijd maken voor lichaamsbeweging wat ontspannend werkt.
5. Laat je directe omgeving je helpen. Als je in de avond wordt omringd door je gezinsleden zie zakken chips naast je opentrekken, pakken koek leeg zitten te eten, dan is het natuurlijk bijna ondoenlijk om zelf wel dat appeltje te gaan eten. Maak duidelijk afspraken en laat weten hoe belangrijk het voor je is dat zij je steunen. Ook met buren, familie en vrienden zijn zulke dingen wel bespreekbaar. Je zult zien dat je niet de enige bent die een verandering in leefstijl zou willen.

Een hele goede behandeling

Ik ben op een verjaardagsfeestje van de dochter van vrienden, ze wordt 1 jaar. Ik ken de meeste mensen die er zijn niet, dus zij mij ook niet. Soms is het in zulke situaties heel fijn als mensen (nog) niet weten wat je voor werk doet. Je kunt dan ongestoord gesprekken aanhoren van mensen om je heen zonder dat ze je mening vragen of dat ze geremd zijn om bepaalde dingen te vertellen.

De opa van de jarige praat met een andere gezamenlijke vriend. Ik zit precies tussen hen in. We hebben het over sport, want het feestje is in Tilburg en juist op die dag wordt daar de Ten Miles georganiseerd. Hardlopers kunnen onder andere de 10 miles rennen (16 km) of de 10 kilometer. De opa (64 jaar) vertelt dat hij 4 keer per week 9 kilometer rent. Hij had een hoge bloeddruk en de arts adviseerde hem te gaan sporten. Dat doet hij sindsdien en zijn bloeddruk is nu prima. Ik vind het een hele goede behandeling, zegt hij. “Tja” zegt de vriend aan mijn andere zijde “daar moet je dan wel zin in hebben en ook tijd voor hebben.” Dit is voor mij een goed moment om even achterover te gaan leunen en te horen waar dit heen gaat. “Nou, dat vind ik dus helemaal niet” zegt de opa. “Als je zonder pillen te slikken zélf ervoor kunt zorgen dat je bloeddruk zakt, dan doe je dat toch?!”

Hij vertelt dat hij er ook geen tijd voor had en in eerste instantie ook niet zo’n zin in had. Maar dat hij het toch maar is gaan doen. Vóór het werk, tussen 6 en half 7 de deur uit voor een rondje rennen. Inmiddels werkt hij niet meer maar hij rent nog wel 4 keer per week. Hij zou het niet willen missen. En als hij het een keer moet overslaan (wat betekent opschuiven naar een andere dag, zoals hij zelf zegt) bijvoorbeeld door heel slecht weer, dan voelt dat toch als jammer.

Net als ik denk dat dit een prachtig voorbeeld is van verantwoordelijkheid nemen voor je eigen lichaam, de touwtjes rond je gezondheid in eigen hand nemen, self management genaamd in zorgtermen, doet hij er nog een schepje bovenop.

Hij vertelt dat hij astma heeft. En dat hij in het verleden altijd blaastesten moest doen. Een longfunctietest (spirometrie) om te kijken hoe goed de longen werken. De blaastest geeft aan hoeveel lucht de longen nog in- en uitademen (het ademvolume). Bij deze testen had hij nooit zulke goede resultaten. Maar toen hij begon met het bespelen van de trompet, veranderde dat compleet. Hij leerde anders ademen (vanuit de buik in plaats van de hoge schouderademhaling), kreeg meer lucht. Hij hoefde geen pufjes meer te gebruiken en minder vaak op controle te komen bij de arts en de longverpleegkundige.

Ik was die dag niet de jarige maar toch voelde het als een cadeautje om dit prachtige verhaal in de schoort geworpen te krijgen. Self management is inderdaad een hele goede behandeling.

**************************************************************

Vind je het leuk om mijn blog te lezen? Deel het met collega's en vrienden op Social Media!

Wandelen

Verhalen over huisdieren, een geschiedenislesje, uiteenlopende hobby’s, vakantieplannen. Ik krijg van alles te horen tijdens de wandelingen die ik maak met de patiënten van het Gezondheidscentrum Oog in Al. Sinds 2015 bestaat de SamenLoop. We wandelen van april tot en met oktober elke maand, en sinds dit jaar zelfs twee keer per maand.

Toen we het concept SamenLoop bedachten, hadden we voor ogen mensen in de wijk te bereiken die niet veel beweging hebben, die het lastig vinden om te starten met bewegen of die het niet leuk vinden om alleen te gaan wandelen en zelf geen wandelpartner hebben of kunnen vinden. Daarnaast vonden we dat, als wij in de spreekkamers altijd maar praten over gezonde leefstijl en meer bewegen, daar zelf ook actief aan kunnen bijdragen. En wat we ook hopen is dat we kunnen uitstralen dat bewegen vooral heel leuk en gezellig is.

In het gezondheidscentrum werken nogal wat sportievelingen en ik ben daar zelf ook eentje van. In de spreekkamer kijken mensen mij soms wat verschrikt aan als ik praat over meer bewegen of sporten. Maar mijn eigenlijke boodschap is: krijg en heb plezier in bewegen. Eerder schreef ik daar al een blog over, dat dat een wereld van verschil is. De manier waarop je bewegen benadert. Sport je met tegenzin, dan eet je vaak daarna meer om jezelf te belonen. Beweeg je met plezier, dan is dat al de beloning.

Wandelen nodigt uit tot praten met elkaar. Soms is praten tijdens wandelen zelfs makkelijker. Je hoeft de ander niet per sé de hele tijd aan te kijken. Door zij aan zij te lopen, kun je de lastigste discussies voeren: je begint niet al letterlijk loodrecht tegenover elkaar, ook al zijn jullie meningen of visies dat wél. De meeste mensen kennen al wel lunch wandelen. Samen tijdens de lunch naar buiten gaan voor een ommetje en een frisse neus. Maar er is ook zoiets als walking meetings. Vergaderen terwijl je loopt. Is dat praktisch gezien niet haalbaar (bijvoorbeeld als je met een grotere groep bent) dan is het effectiever en efficiënter om aan een sta-tafel te vergaderen, dan wanneer iedereen de hele tijd zit (en makkelijker achterover leunt). Ook bestaat er wandeltherapie. In plaats van therapie waarbij je met een psycholoog of coach in een spreekkamer zit, bespreek je wandelend wat je dwarszit. Je bent dan niet alleen fysiek in beweging maar ook mentaal. Het is makkelijker om stiltes te laten vallen als je buiten bent, bij voorkeur in de natuur. Je gedachten zet je makkelijker op een rijtje.

Nog een paar leuke weetjes over wandelen:

• Als je loopt, gebruik je wel 200 spieren door je hele lichaam
• Met een halfuur wandelen verbrand je als vrouw zo’n 130 calorieën. Als man zo’n 160 calorieën tijdens datzelfde halfuur.
• 30 minuten wandelen per dag vermindert al de kans op hart-en vaatziekten.
• Wandelen is goed voor het geheugen.

De SamenLoop is iedere eerste en derde woensdag van de maand van april tot en met oktober. Inschrijven hoeft niet en de wandeling is kosteloos. De start is om 17.30 uur bij de Cereolfabriek in Oog in Al (Utrecht). Elke eerste woensdag is er aansluitend op de wandeling ook een maaltijd. Deze kost 6,50 en hiervoor moet vooraf wel ingeschreven worden bij Het Wilde Westen 030 298 1717 of info@hetwildewesten.nl