Op zondagavond zit ik steevast voor de tv, benieuwd naar welke kandidaat nu weer mee zal doen met het tv-programma Obese. En of de kandidaat het doel behaalt dat coach Radmilo Soda voor zijn deelnemers vaststelt bij de start. Ik vind het een interessant programma omdat de meeste kandidaten het doel wat hen gesteld is bij benadering wel halen. En dat is vaak heel anders op het spreekuur. Ten eerste bepalen mijn cliënten over het algemeen zelf hun doel. Ten tweede lukt het hen lang niet altijd om dat doel te bereiken.
Het is heel kort door de bocht in het begin altijd hetzelfde soort verhaal dat de kandidaten vertellen: ze waren als kind al te zwaar, daarna liep dat enigszins uit de hand door stoppen met sporten, druk gezinsleven of drukke baan. Toen overleed er een ouder of broer of zus en men werd onverschillig, bleef maar thuis zitten en eten en daarna was er helemaal geen stoppen meer aan de enorme gewichtstoename.
Dat stuk snap ik nog wel. Maar hoe kan het zijn dat ze stuk voor stuk binnen 1 jaar tijd, namelijk in 300 dagen, zo’n 60-80 kg afvallen? Dat is vaak ongeveer een derde deel van hun totale gewicht. Ik vind het jammer dat dat in het programma niet zo heel duidelijk wordt. Komt het dan puur en alleen door de begeleiding van de sportcoach, de adviezen van de voedings-coach en de gesprekken bij de psycholoog? De camera, en de druk van het televisieprogramma, heeft dat nog effect? Want al jaren eerder was er toch ook het levensbedreigend gevaar van het overgewicht, de vereenzaming door het binnenblijven en op de bank zitten, het losraken van het gezinsverband omdat hele gewone dingen niet meer kunnen door het gewicht (denk aan samen wandelen, winkelen, voetballen, naar een pretpark, etc). Waardoor doen ze het nu opeens anders?
Want de deelnemers die stuk voor stuk passieve bankhangers zijn, worden allemaal sportief en krijgen veelal zelfs plezier in bewegen. Wat drijft iemand die jarenlang niet gesport heeft, om dagelijks om 5.00 uur de wekker te zetten om anderhalf uur te sporten voordat ze naar het werk gaat? Ik vind het al moeilijk om mijn cliënten te motiveren om elke week 2 uur te gaan sporten. Reacties die ik krijg zijn: geen tijd, niet leuk, ben geen sporter, dan ga ik teveel zweten, ik denk niet dat het helpt.
Ook hun eetgewoonten en eetgedrag veranderen. Ze kiezen andere soorten eten en ze eten in het algemeen minder. Dat gaat met periodes goed en minder goed, ze krijgen geregeld een terugval, maar pakken het toch weer op en gaan door. Ongekend doorzettingsvermogen laten ze opeens zien, terwijl ze in de jaren ervoor alleen maar passief waren en het allemaal maar lieten gebeuren.
En ik moet hierbij denken aan het SEO rapport. Daaruit bleek dat méér consulten bij de diëtist leiden tot grotere effecten in termen van gewichtsverlies, verlaging van het cholesterol en verlaging van het bloedsuikergehalte. Kortom, we moeten onze cliënten vaker zien, en dat zal hen helpen hun doelen te bereiken.
