In verschillende wijken in de stad Utrecht geven mijn collega’s en ik de cursus Clubfit4Utrecht. Deze cursus is bedoeld voor kinderen met overgewicht én hun ouders. In 12 weken gaan de kinderen wekelijks sporten met een sportdocent. Zijdelings krijgen zij wat informatie mee over gezond eten. Dat is vooral in spel vorm: ‘ren naar het drankje waar het minste suiker in zit!’
De ouders doen 2x mee met de sportles en daarnaast komen zij 4x naar een ouderbijeenkomst die wordt gegeven door de wijkpedagoog van het opvoedbureau van de GG&GD en de diëtist van Careyn. De thema’s die besproken worden, hebben te maken met de BOFT. De afkorting BOFT staat voor: Bewegen/ Buiten spelen, Ontbijt elke dag, Fris water uit de kraan, laat zoete dranken staan en zeg vaker nee tegen TV en pc. De reden dat de ouderbijeenkomsten door de pedagoog en de diëtist samen worden gegeven is dat voeding en opvoeding erg dicht bij elkaar liggen.
Maar naast deze thema’s hebben ouders vaak nog heel veel vragen. In de cursus die ik op dit moment geef, vroegen ouders bijvoorbeeld waaróm hun kind hieraan mee moest doen. Zij zagen namelijk helemaal niet dat hun kind te dik was. Hooguit een beetje stevig. Dat komt doordat we allemaal wel gewend raken aan het straatbeeld van nu. Landelijk is 1 op de 7 kinderen te zwaar en in sommige wijken van de stad is dat 1 op de 3 kinderen. Zo ook in de wijk waar ik de cursus geef. Daarnaast is het ook zo dat de cursus bedoeld is voor kinderen met overgewicht en niet met obesitas. Ouders zien hun kind en ze zien ook de andere kinderen in de klas, de school, de wijk en denken: mijn kind is lang niet zo dik als anderen, waarom wordt juist ons dan aangeraden mee te doen met de cursus? Dat leggen we dan uit. Het is een vorm van preventie om er zo ‘op tijd’ bij te zijn. Het tij kan nog gekeerd worden.
Een andere discussie ging over gezond eten en hoeveelheden. Ouders hebben moeite met nee zeggen tegen hun kind. Dat geldt zeker als het gaat om eten en in het bijzonder gezond eten. Want iedereen weet dat je te dik wordt als je teveel eet. Maar als je kind honger heeft dan zeg je niet graag nee. Het is de vraag of een kind altijd honger heeft als hij of zij om eten vraagt. Dat kan ook bij wijze van gewoonte, verveling, eenzaamheid, troost, beloning zijn. Volwassenen kunnen dat soms beter herkennen en benoemen bij zichzelf, maar kinderen niet. Die noemen het honger.
Als kinderen om snoep, koek of chips vragen, dan zeggen ouders niet altijd (meteen) ja. Als kinderen op zo’n moment om brood vragen, dan voelt het voor ouders niet verkeerd om dat te geven. Ook al is dat de 5e, 6e of 7e boterham van die dag. Let wel, voor een kind van 6-10 jaar zijn dat te grote hoeveelheden. De diëtist vertelt wat en hoeveel een kind kan eten en helpt ouders te kiezen uit gezonde tussendoortjes. De pedagoog helpt met grenzen stellen, duidelijkheid geven en consequent zijn. Het gaat zowel in voeding en opvoeding om het inzetten van kleine veranderingen.
